Hani insan birden ürperir ya,
İçinde bir şeyler kopar sanki.
Gözleri dalar ya hani bazen,
Benim sana daldığım gibi.
Bazen de kalbi hızlı çarpar insanın,
Yutkunamaz, nefes alamaz,
Bunalır, daralır…
Hani sen de beni şaşırtırdın ya bazen,
Ben de yutkunamazdım, nefes alamazdım.
Bazen dalardım giderdim uzaklara hani,
O an gözümün önünde gözlerin,
Bir film şeridi gibi geçerdi.
Sana teşekkür ederdim ya hani,
Beni mutlu ettiğin için!
Artık kimseye teşekkür edemiyorum ben
Biliyor musun?
Teşekkür etmek içimden gelmiyor artık.
Unutmuş gibiyim sanki…
Bana yine öğretir misin o sözleri?
Yine der misin seni seviyorum diye?
Ve ‘’Ben yine seninim!’ der misin bana?